ندانستی حریفت کیست
که ناگه قد علم کردی
زدی و پشت طوفان را
گمانت بود خم کردی
ندانستی مگر این خاک
سرای شیر مردان است
که ذلت پایمال ما و
ترس از ما گریزان است
همه سرباز ایرانیم و
رسم ما فداکاریست
بترس از خون سرخی که
به رگ های وطن جاریست
خیالت خام و بیهوده
خروشت طبل تو خالی
تو محکومی به نابودی
رژیم نحس پوشالی
نه جنگت جنگ مردانه
نه مرد عهد و پیمانی
سلاحت حیله و نیرنگ
مرامت ظلم و ویرانی
نقاب صلح را بردار
که سازش با شما ننگ است
میان حق و باطل تا
ظهور منتقم جنگ است
ببین خیبرشکن ها را
که می بارند چون سجیل
بزودی غرق می گردی
چنان فرعونیان در نیل
اگرچه راه دشوار و
اگر چه فتنه بسیار است
خدا با ماست هر لحظه
خدا از ظلم بیزار است