شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبک باران ساحل ها
مانده بین ما قول مردانه
بی تو خود ویرانه اس
آرامش هر خانه
آن که دستم را نذر تو کردم
دورم ز همه دنیا
من دور تو میگردم
دریای تشنگی ام
هر جای زندگی ام
درمان خستگی ام
بودی و بودی و هستی
دشت عشق خانه ما
میماند افسانه ما
تو یار دردانه ما
بودی بودی و هستی
دکلمه
رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس
گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت