اگه خیس چشمام اگه گیج و مستم
من از این زمونه که نامرده خستم
چرا دست تو نیست تو دستم
شبا کارم اینه همش اشک و زاری
تو از جنس سنگی مگه دل نداری
چقد سخته این بی قراری
شدم قاب عکسی که دیدن نداره
یه پاییز زردم که بی برگ و باره
میدونم که حالم برات خنده داره
همه ترس من از جدایی همینه
یه روزی کنارت کسی رو ببینه
میدونم که قلبم میمیره تو سینه
چی بودم یه روزی چی اومد به روزم
چشامو به راهه کی جز تو بدوزم
میدونی چه سخته نبودت هنوزم
نگام کن میبینی تو این سن چه پیرم
جوونیم و از کی بگو پس بگیرم
تو زندون عشقت یه عمره اسیرم
دیگه بالی واسه پریدن ندارم
روی شونه ی کی باید سر بزارم
کجایی ببینی که طاقت ندارم
تو اون کافه ای که میرفتیم میشینم
میخوام میزو امشب پر از گل بچینم
تو رویای مردم تورو باز میبینم
شدم قاب عکسی که دیدن نداره
یه پاییز زردم که بی برگ و باره
میدونم که حالم برات خنده داره
همه ترس من از جدایی همینه
یه روزی کنارت کسی رو ببینه
میدونم که قلبم میمیره تو سینه