من غزل خون ستاره های راهم به نگاه تو نگاهم
من همیشه چشم به راهم

عابر بی گنه دشت گناهم یه ترانه ی سیاهم
من همیشه چشم به راهم

تو سپیده ی سپیدی من سیاهه ی سیاهم
تو پناه هر امیدی من امید بی پناهم

تو بلندی تو غروری تو چراغ کوه نوری
اما من خاکم و برگم مثل برکه رو به مرگم
جنس احساس بهاری مثل بارون بی قراری
تو اجاق روزگاری اما من سرد و تگرگم

تو سپیده ی سپیدی من سیاهه ی سیاهم
تو پناه هر امیدی من امید بی پناهم

تو بلندی تو غروری تو چراغ کوه نوری
اما من خاکم و برگم مثل برکه رو به مرگم
جنس احساس بهاری مثل بارون بی قراری
تو اجاق روزگاری اما من سرد و تگرگم