مارا زگرد این دشت عزمیست رو به دریا
پرکهنه شد تیمم اکنون وضو به دریا
هرچند کس ندارد فهم زبان تسلیم
دست غریقی آخر چیزی بگو به دریا
بی ظرف همتی نیست در عشق غوطه خوردن
گر حرص تشنه کامست تر کن گلو به دریا
دست غریقی آخر چیزی بگو به دریا
چیزی بگو به دریا
چیزی بگو به دریا
چیزی بگو به دریا