پریدی از دستای خودم
من موندم و دردای دورم
تو که از رو شونه های من
رسیدی به جاهای بلند
تنها خیابونا رو چرخیدم
منو یادت نبود
از رفتنت چقدر ترسیدم
تو حواست نبود
من پریدن یاد تو دادم
برو عشق کن
حیف این عشقی
که با این آدما چشم خورد
یا بهم این قلب سرگردون رو برگردون
یا بتی رو که ازم ساختی خرابش کن
روزای خوبمون و یادت نره
یه روز اگه نباشم حالت بده
تموم اون شبا رو یادت بیاد
مثل خودم یه شب که خوابت نره