تو بیا مثل قدیم بندی از این ترانه شو
واسه دل گرمی واژه بهترین بهانه شو
که توی وسعت سینه درد آواز نخونده است
شعله های زده در شعر لحظه های دل سوزونده است

میگن این هوای سنگین نفس سازمو کشته
ولی پنجه های آواز وقتی با هم باشه مشته

وقتی بی رنگی نقاش میون این همه رنگه
وقتی آواز ترانه مرهم دلهای تنگه
وقتی که شاعرو کشتن اونو با ترانه شستن
نه با این ترانه هرگز مرثیه خون نمیخواستن