نه فرشته ام نه شیطان کی ام و چی ام همینم
نه ز بادم و نه زآتش که نواده ی زمینم
منم و چراغ خردی که بمیرد از نسیمی
نه سپیده دم به دستم نه ستاره بر جبینم
منم و ردای تنگی که به جز من اش نگنجد
نه فلک بر آستانم نه خدا در آستینم
نه حق حقم نه ناحق نه بدم نه خوب مطلق
سیه و سپیدم ابلق که به نیک و بد عجینم
تب بوسه ایم از آن لب به غنیمت است امشب
که نه آگهم که فردا چه نشسته در کمینم
منم و ردای تنگی که به جز من اش نگنجد
نه فلک بر آستانم نه خدا در آستینم
نزنم نمک به زخمی که همیشگی ست باری
که نه خسته ی نخستین نه خراب آخرینم
نه فرشته ام نه شیطان