دیوانه ی دیوانه ام مرا را رسان به خانه ای
لولی وش مستانه ام مرا را رسان میخانه ای
آماده ام تا چون بری با نور خود چشم مرا
کاتش بود سهمم ز عشق شوری تو حیران مرا
من نامدم اینجا به خود آورده ای سویت مرا
آورده ای تا جان دهم بی پا و بی سر کن مرا
ساقی بیا و جام ما هر دم ز می سیراب کن
ای یار ما دلدار ما چشمی بر این بی تاب کن
شمعی درون جان من می سوزد و می سازدت
میگردد و می چرخد او همواره می رقصاندت
جانا مثال تو نبود در این ره دیوانگی
میجویمت میجویمت در خانه ی بی خانگی
هر کس که میداند تو را هر کو که میخواند تو را
از هستی اش فارق شده مستانه میخواهد تو را