نه به ابر نه به آب نه به این آبی آرام بلند
من مناجات درختان را هنگام سحر
نفس پاک شقایق را در دامن کوه
رقص عطر گل یخ را با باد
همه را می بینیم می شنوم
من به این جمله نمی اندیشم به تو می اندیشم

به تو می اندیشم به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی تک و تنها به تو می اندیشم به تو می اندیشم
همه وقت همه جا من به هر حال که باشم به تو می اندیشم به تو می اندیشم

تو بدان این را تنها تو بدان
تو بمان با من تنها تو بمان
تو بدان این را تنها تو بدان
تو بمان با من تنها تو بمان

به تو می اندیشم به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی تک و تنها به تو می اندیشم به تو می اندیشم

جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب
من فدای تو به جای همه گل ها تو بخند
من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی است
آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش
پاسخ چلچله ها را تو بگو
قصه ی ابر و هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
به تو می اندیشم به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی تک و تنها به تو می اندیشم به تو می اندیشم
به تو می اندیشم به تو می اندیشم