سیمین بری گل پیکری آری از ماه و گل زیباتری آری
همچون پری افسون گری آری
دیوانه رویت منم چه خواهی دگر از من
سرگشته کویت منم نداری خبر از من
هر شب که مه بر آسمان گردد عیان دامن کشان
گویم به او راز نهان که با من چه ها کردی به جانم جفا کردی
هم جان و هم جانانه ای اما در دلبری افسانه ای اما
اما ز من بیگانه ای اما آزرده ام خواهی چرا تو ای نو گل زیبا
افسرده ام خواهی چرا تو ای آفت دل ها

عاشق کشی شوخی فسون کاری شیرین لبی اما دل آزاری
با ما سر جور و جفا داری میسوزم از هجران تو نترسی ز آه من
دست من و دامان تو چه باشد گناه من

دارم ز تو نامهربان شوقی به دل شوری به جان
میسوزم از سوز نهان ز جانم چه میخواهی نگاهی به من گاهی
یا رب برس امشب به فریادم بستان از آن نامهربان دادم
بی داد او برکنده بنیادم گو ماه من از آسمان دمی چهره بنماید
تاشاهدامیدمن ز رخ پرده بگشاید