خانهام ابریست
یکسره روی زمین ابری ست با آن
از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد می پیچد
یکسره دنیا خراب از اوست
وحواس من
آی نی زن که تو را آوای نی برده است دور از ره کجایی
خانه ام ابری ست اما
ابر بارانش گرفته است
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره
و همه دنیا خراب خرد از باد است
و به ره نی زن که دایم می نوازد نی
در این دنیای ابر اندود
راه خود را دارد اندر پیش