نگران بودم الان کجای این شهری نکنه راه خونمونو گم کردی
یا اگه دلت هوای خونمونو کرد تا کجای راهو اشتباهی اشتباه برگردی

نگران بودم آه می کشیدم از ته دل
من بجای هر دومون غصه می خوردم

انقدر فکر تو بودم که زخمام و یادم رفت
انقدر که نفهمیدم که یا کجا کی و کجا کجا مردم

من و اینجوری به خاطرت بسپار یه پرنده که غصتو میخورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست یه پرنده که کنج لونش مرد

من و اینجوری به خاطرت بسپار یه پرنده که غصتو میخورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست یه پرنده که کنج لونش مرد

من و اینجوری به خاطرت بسپار یه پرنده که غصتو میخورد
یه پرنده که منتظر نشست و نشست یه پرنده که کنج لونش مرد