من یه گلدون پر از گل بودم
وزش چشم تو پاییزم کرد
عشق من عشق به دست آوردنت
با همه دنیا گلاویزم کرد

مردم از تشنگی اما لب تو
یه عطش به خنده دعوتم نکرد
بین این اومده ها و رفته ها
هیچکس مث تو اذیتم نکرد

سر این سفره هنوزم یه نفر
روز و شب منتظر مهمونه
مطمئن باش کسی قادر نیست
منو از عشق تو برگردونه

اگه دوس نداشتی رنجوندنمو
هیچوقت از تو نمی رنجیدم
اگه زندگی می کردی با من
زندگیمو به تو می بخشیدم

نبین امروز دارم به خاطرت
دردمو توی خودم می ریزم
تو فقط اشاره کن ببین چطور
همه دنیارو به هم می ریزم