تو مرا هرآنچه که ندارمی نرو
تو مرا در عمق شب ستاره می نرو
قسم به چشم نیلی ت که بی کسم
من صبور ببین شکسته ایی مرا غرور
تو بی عبور منم که خیره ام به تو ز دور
هزار سال دیگرم به تو نمیرسم
مرا به بند میکشی و میکشی مرا
مسیحای من جان دوباره میدهی مرا
میان مرگ و زندگی گمم
ز من برده ایی به یغما تمام هستی ام
سکوت کردی و تبر شدی مرا شکستی ام
چو موج موی تو پر از تلاطمم