جدیدا عادت شده برام جز بغلت جایی خوابم نمی بره
اعتیاد دارم به عطری که هیچوقت از رو موهات نمی پره
تو نوک قله ی دل من با دستای باز وایسادی
آدم اضافیا رو دورم تو بودی که با عشق پر دادی
دیگه وقتشه بریم اونجا که همیشه حرفشه
خودم بال و پرت میشم پاهات خسته شه
دیگه چی میخوام آخه پشت من به تو پره
عشق من به تو غیر قابل تصوره
میگذرم بخاطرت از جونم
با تو ام که این همه مغرورم
گفتم عاشق نمیشم اما شدم اونم چه جورم