چو مرغ شب خواندی و رفتی دلم لرزاندی و رفتی
شنیدی غوغای طوفان را زخواندن واماندی و رفتی
ز باغ قصه به دشت خواب
سایه ابریست در دل مهتاب
مثل روح آزرده ی مرداب
دلم را لرزاندی و رفتی
چون مرغ شب خواندی و رفتی
آخی تو اشک سرد زمستان را
چو باران افشاندی و رفتی

سیاه شب لاله افشان شد
کویر تشنه گلستان شد
تو می آیی آی تو می آیی
ز باغ قصه به دشت خواب
ز راه شیری پر مهتاب

آخی تو میباری چو گل باران
به جام نیلوفر مرداب
آخی تو میباری چو گل باران
به جام نیلوفر مرداب
آی به جام نیلوفر مرداب