یا ابر سرگردان غم را بیقرار گریه دیدی
آهوی زخمی را اگر از جوی خون بیرون کشیدی
دلدارت از عشقت گذشت و همچنان دلداده ماندی
مثل مسافرهای خسته در غروب جاده ماندی
هرجا شبیه ماهی بر خاکها افتاده ماندی
یادی ازین غربت نشین تنهاترینمرد زمین کن
یادی ازین غمخواره ی آواره ی بی سرزمین کن
پاییز مارا با خیال راه دوری دلنشین کن
شبهای طولانی اگر با درد دلتنگی نشستی
هر لحظه ای که بیصدا با بغض تنهایی شکستی
یا پابه پای آسمانها ی خدا رگبار بستی
در کوچه های آشنایی عاشقی دیوانه دیدی
یا اشک سردی را اگر در حسرت یک شانه دیدی
هر جا رفیقان تنی را با خودت بیگانه دیدی
یادی ازین غربت نشین تنهاترینمرد زمین کن
یادی ازین غمخواره ی آواره ی بی سرزمین کن
پاییز مارا با خیال راه دوری دلنشین کن