کرک جان خوب می خوانی
من این غمگین سرودت را
هم آواز پرستوهای آه خویشتن پرواز خواهم داد
به شهر آواز خواهم داد
ره هر پیک و پیغام و خبر بسته ست
ته تنها بال و پر بال نظر بسته ست
قفس تنگ است و در بسته ست
گرت دستی دهد با خویش در دنجی فراهم باش
بخوان آواز تلخت را ولیکن دل به غم مسپار
بی کران وحشت انگیزی ست
خامش خاکستری هم بارد و بارد
وین سکوت پیر ساکت نیز هیچ پیغامی نمی آرد
پشت ناپیدائی آن دورها شاید گرمی و نور و نوا باشد
بال گرم آشنا باشد
من این آواز پاکت را دراین غمگین خراب آباد
چو بوی بال های سوخته ات پرواز خواهم داد