تر کن لب
به تته پتته افتادم دام نیس حیات وحشه
بره بود اولش افعیشد زد با دغل به ریشه تیشه
رد شه ازم ازین بهتر شم بذا بگذره برم تو غارم شب
توییکه میگی رابستهس وا می کنم راهو با اون تر کن لب
با صدای خسته با پای بسته
با بالشت خیس با قلب مریض
با دیو های توی راه خواب های نیمه راه

ای گوش جان ها به حال ما ها
بخندی و بخنده ات بگرید جیب خالی
دار من که فانی ست نگاهم جاری ست
به نام ناشناس روی سنگ قبر داغ
زندگی هی مارو ترسوندش
هر کی اومد دلو رنجودش
می زنم خودمو به کوچه علی چپ
هرچی خوبی کردم برام شر شد که
تو زرد در اومد اون که بود عشقم
هم روحم ازش بریده هم جسمم
دارن باهاش خاطره یه کشور
نباشه حال منمی شه بهتر
کمک کمک کمک به داد برس
یکی منو ازش نجات بده
شریک دزدو دوست غافله
میخواد دل منو به باد بده