حال منو نپرس که من ناخوشم بدم
این روزها به افسردگی زبونزدم
تو با یقین به رفتنت فکر میکنی
من هم بین موندن و موندن مرددم
حق داشتی گذر کنی از من که سالهاست
یک ایستگاه خالی بی رفت و آمدم
گفتم که عاشقت شدم دورتر شدی
ای کاش لال بودم و حرفی نمیزدم
دردهای بیشماری که بی تو بارم شد
فاصله رو تا مرگ رسونده به یک قدم
از پا نشستم و نفسم یاریم نکرد
از هوش رفتم و نرسیدم به مقصدم
حق داشتی گذر کنی از من که سالهاست
یک ایستگاه خالی بی رفت و آمدم
گفتم که عاشقت شدم دورتر شدی
ای کاش لال بودم و حرفی نمیزدم