تا به کی پنهان کنم این رازو من از این و آن
با نگاهت چه کنمو این قلب  بی تاب و توان
ماه زیبارویه من ریشه زد قلبت ز من
عالمو آدم بذار هرچی که می خواهند بگن
همین بس که تو خود دانی و من دانم
که ول وله ای در مندر من به پا کردی
همین بس که تو خود دانی و من دانم
خودت را در دلمدر دلم جا کردی
شانه هایم تکیه گاهت جان جانان
آسمانت  میشوم ای  ماه تابان
در سرم هرچه به غیر تو شود باطل
غرق در تو شدمو شده عشق حاصل
همین بس که تو خود دانی و من دانم
که ول وله ای در مندر من به پا کردی
همین بس که تو خود دانی و من دانم
خودت را در دلمدر دلم جا کردی