ای ساربان آهسته آهسته ران که آرام جانم جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم دل ستانم می رود

محمل بدار ای ساربان تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان گویی روانم می رود
او می رود دامن کشان من زهر من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می رود

ای ساربان آهسته آهسته ران که آرام جانم جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم دل ستانم می رود

با آن همه بیداد او وین عهد وین عهد بی بنیاد او
در سینه دارم یاد او یا بر زبان یا بر زبانم می رود
باز آی و بر چشمم نشین ای دل ستان ای دل ستان نازنین
که آشوب و فریاد از زمین بر آسمان بر آسمانم می رود

من مانده ام مهجور از او بی چاره بی چاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوان در استخوانم می رود
باز آی و بر چشمم نشین ای دل ستان ای دل ستان نازنین
که آشوب و فریاد از زمین بر آسمان بر آسمانم می رود
در رفتن جان از بدن گویند هر نوع هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم دیدم که جانم می رود

ای ساربان آهسته آهسته ران که آرام جانم جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم دل ستانم می رود

ای کاروان زندگی ای کاروان آرزو ای کاروان آرزو