گفته بودم بال پرواز پرنده ها شکسته است
جاده روی شب و رویاهای عاشقانه بسته است
گفته بودی که پرنده از هجوم دشنه خسته است
سنگ و صخره رو به روی عاشقای عشق نشسته است
تو برای فتح فردا از دل آتش گذشتی
خط به خط مشق غرور و تو کتاب عشق نوشتی
تو هراس سایهها رو از دل این خونه بردی
روح مست و عاشقت رو به شب غزل سپردی
داغ سوگ تو به قلبم روح خستهام در آتش
کونشانش قلب سنگش تا بر آرم تیر آرش
حالا بعد از تو رهایی شده شاه بیت غزلهام
عطر خون تو تو شعرام شده جاری تو نفسهام