هر روز این خونه
زمستونهسرده
نمیدونم کی بهار رو
تو این خونه گم کرده
گم کرده
من غرق کولاکم نمیتونم بیاستم
من از پاییز گذر کردم بهار رو ولی ندیده
من از پاییز گذر کردم به امید بهاری تازه
ولی هر سال یک بهمن کار من رو میسازه
زمان انگار ایستاده
درگیر زمستونم
من انگار چند ساله
زیر بهمن مدفونم
زمان انگار ایستاده
منزوی و مبهوتم
با گذشته ای سرافراز
به اینجا چرا رسیدم
من غرق کولاکم نمیتونم