مهدخت فریبای پریوش تو کجایی
از من شدهای خسته و از عشق فراری
من پای تو ماندم که به اثبات رسانم
تو ماهترین دختر این بوم و دیاری

بی گمان به گریه میرسم
نه نگو به تو نمیرسم
وایه من تو را ندارم
عطر تو برای من نفس
خانه ام بدونه تو قفس
نه نرو نمیگذارم

جان و دل میبری چون نشد خبری بی وفا وفا نداری
میبری دل مرا ماه من بگو چرا قصد آمدن نداری

مهدخت فریبای پریوش تو کجایی
از من شدهای خسته و از عشق فراری
من پای تو ماندم که به اثبات رسانم
تو ماهترین دختر این بوم و دیاری

بی گمان به گریه میرسم
نه نگو به تو نمیرسم
وایه من تو را ندارم

عطر تو برای من نفس
خانه ام بدونه تو قفس
نه نرو نمیگذارم