قاب عکس روی دیوار
پاره ی تنی که رفته
خیلی دیر کردیکجایی
نه یه روز و نه یه هفته

تنها یادگاری از تو
یه پلاکه با یه زنجیر
آخ چقد سخته نبودت
واسه ی یه مادر پیر

تو دلش مونده یه عالم
آرزوهای محالی
که برات میگیره هر شب
یه عروسیه خیالی

پدری که بغض تلخی
میباره از توی چشماش
کمرش خم شده زیر
داغ و سنگینیه درداش

وقتی دنیا اومدی تو
گفت میشه عصای پیری
هر دو دلتنگ صداتن
تو سراغی نمیگیری

توی هر کوچه یه مادر
عمریه که چشم براهه
شب تاریک نگاهش
در به در دنبال ماهه

ما واسه حرمت این خاک
چند هزار شهید دادیم
اما یک ذره ی اون و
دست اجنبی ندادیم

خودشون گذشتن از سر
تا نیفته پرچم از دست
اسمشون که اعتباره
یه شهید همیشه زنده ست