یار دردانه ی قلبم تو تمنای منی
بین تاریکی شب  تو ماهسیمای منی
مثل صیادی و قلبم شده است نشانه ات
من فدای تو و آن خنده ی دلبرانه ات
کاش از کوچه ی قلبم تو شبی گذر کنی
غم دلتنگی و این فاصله را به سر کنی
تو زلخیایی و من یوسف حیران توام
خبرت هست چنین عاشق و دیوانه شدم

قلب من زخمی عشق است تو چون مرهمی
نیست ترسی به دلم تاکه تو دنیای منی
پیر میخانه ی مجنون شده ام از غم تو
از همه شهر بپرس تا که شود باور تو

آخر قصه ی ما کاش رسیدن باشد
رد بوسه های تو روی تن من باشد
شهر ما هلهله برپاست برای دیدنت
زنده ماندم به امیدی که تورا ببینمت

قلب من زخمی عشق است تو چون مرهمی
نیست ترسی به دلم تاکه تو دنیای منی
پیر میخانه ی مجنون شده ام از غم تو
از همه شهر بپرس تاکه شود باور تو