دلبر چرا امشب
تو خوشآوا و لبخندی
بجانم آتش افکندی
مرا دیوانه کردی
امشب که باران غمت
از دیده میبارد
دلم در سینه مینالد
مرا دیوانه کردی
مرا آواره کردی
اشکی که ریزد ز دیدهی من
آهی که خیزد زسینهی من
رنگ تمنا ندارد
تو آن گل مریم سپیدی
بیتو دلم عشقی و امیدی
دیگر بهدنیا ندارد
دلبر مرا دیوانه کردی
در عاشقی افسانه کردی
آخر کجایی
رفتی غم و دردم ندیدی
این چهرهی زردم ندیدی
آخر کجایی
اشکی که ریزد ز دیدهی من
آهی که خیزد زسینهی من
رنگ تمنا ندارد
تو آن گل مریم سپیدی
بیتو دلم عشقی و امیدی
دیگر بهدنیا ندارد
دلبر چرا امشب
تو خوشآوا و لبخندی
بجانم آتش افکندی
مرا دیوانه کردی
امشب که باران غمت
از دیده میبارد
دلم در سینه مینالد
مرا دیوانه کردی
مرا آواره کردی