دیوار
با این حال پریشونی که دارم
میترسم یک شبی تنها بمیرم
تب عشقت منو بیمار کرده
کمک کن با نفسهات جون بگیرم
تحمل میکنم اما به سختی
برام هر ثانیه هفتاد ساله
تو نیستی جای من تا که بفهمی
یه لحظه زندگی بی تو محاله
بیا من بی تو آرامش ندارم
دلیل بیقراریهام تو هستی
یکی اینجا برات دلشوره داره
چقدر آروم و بی پروا نشستی
من از بس با خیالت گریه کردم
حریر نازک قلبم شکسته
داره دیر میشه دیوار و خراب کن
یکی منتظرت اینجا نشسته
عذابم میده این دلتنگیا بد
دیگه طاقت ندارم زود برگرد
تا این دیوار بین قلبامونه
نمیشه زندگی رو زندگی کرد