فکرت که از سرم میگذرد
دهانم صدای قطار میدهد
راه میفتم
شبیه باد گمشدهای
به موج موهای تو پناه میبرم
قطار خستگی
با هزار اسب خمار در سرم
چشمهای تو چشمهای تو ایستگاه آخرم
آنقدر پرندهام
که بر ترقوهات لانه کنم
نامت را در خاک شب بکارم
ماه را در دهانم برایت بیاورم
چشمهای تو چشمهای تو
ایستگاه آخرم