منی که در مسیر رد پایت میان کوچه ها سر گشته بودم
شبی که رفتی از جمعیت شهر به تنهایی خود برگشته بودم
غم تلخ ته فنجان تو بودی شب غمگین بی باران تو بودی
میان این همه چشم غریبه غروب ابری تهران تو بودی
مانده ام در قاب عکسی که شکستی
بر سر قولی که آخر هم نبستی 
رفته ای اما هنوز عاشقترینم
تا قیامت بر نگردی من همینم
طواف عاشقان پایان ندارد
که عمری بی خبر دور تو گشتم
منم آن دوره گرد بی پناهی
که هرشب تا سحر دور تو گشتم
جواب طعنه ی مردم همین شد
که حالا با غمت تنها بمانم
تو دنیای من دیوانه بودی
چگونه بی تو در دنیا بمانم
مانده ام در قاب عکسی که شکستی
بر سر قولی که آخر هم نبستی 
رفته ای اما هنوز عاشقترینم
تا قیامت بر نگردی من همینم