درد من از بی کسی
انگار هزار ساله شده
جاده های سرد و خالی واسم بی اندازه شده
زندگیم پاییز و دید اما به حسش تن نداد
عمرهر غریبه ای  به یک شب هم قدنداد
وقت دلتنگی میشینم پای عکسایی
که توش یه مشت غریبه هست
بدونآشنایی
عصرای بارونیه من چه غمی داره
رسیدم به آخر خط
به رنگ تنهایی
تو هرعشقی شکستم بد شدم بدتر
قبل هر بارون نشستم خیره به ابرای تر
چکه کن از حس تنهایی منو لبریزم کن
فکر  پنهون کردن
گونه های خیسم کن